Jest rok 1948. Matylda Neumann rezygnuje z walki o ukochanego, opuszcza Zieloną Górę i wyjeżdża do Brandenburgii. Tam, w Neuruppin, czeka na nią ciotka Hedwiga i miejsce na sienniku obok kuzynki, Anny. W przeludnionej radzieckiej strefie okupowanych Niemiec brakuje żywności, mieszkań i pracy, ludzie czują niechęć do uchodźców oraz strach przed wszechobecną służbą bezpieczeństwa. Wciąż trwają poszukiwania bliskich zaginionych w czasie wojny. W tych trudnych warunkach ostoją normalności jest rodzina. U boku ciotki Tila próbuje na nowo ułożyć sobie życie. Są jednak ludzie i sprawy, o których nie uda się jej zapomnieć…[nota wydawcy].

Publikacja została zrealizowana w ramach projektów Stowarzyszenia MOJE MIASTO pn. "Tragedia Górnośląska - nieznane losy mieszkańców, jako element ochrony dziedzictwa kulturowego naszych ziem" oraz "Tragedia Górnośląska - nieznane losy mieszkańców, jako element ochrony dziedzictwa kulturowego mniejszości etnicznych".

Jak zauważył jeden z gości spotkania w rydułtowskiej bibliotece, można policzyć osoby wywiezione do ZSRR, ale nie da się policzyć zgwałconych kobiet, rozbitych rodzin, urazów fizycznych i psychicznych. A jednak - warto i trzeba. Inicjatorzy publikacji „Jo był ukradziony. Tragedia Górnośląska. Ziemia Rybnicka” wielokrotnie podkreślali, że trud włożony w realizację tego zadania z pewnością nie był niepotrzebny. Marek Wystyrk, prezes Stowarzyszenia Moje Miasto, które pozyskało fundusze na wydanie książki podkreślał, że „moralnym obowiązkiem każdego z nas jest dbałość o pamięć historyczną”, także , a może zwłaszcza, w wymiarze lokalnym. Dr Mateusz Sobeczko i dr hab. Kazimierz Miroszewski krótko streścili treść książki, krótko przybliżyli historię Górnego Śląska po zakończeniu działań wojennych w 1945 r. oraz opowiedzieli o kulisach swojej pracy. Głos zabrali także obecni na spotkani politycy oraz goście honorowi - naoczni uczestnicy tamtych wydarzeń i ich dzieci. Ich słowa poruszyły słuchaczy, a wyrazem wdzięczności i szacunku, dla tych, którzy zechcieli podzielić się bolesnymi wspomnieniami, były gorące oklaski i czerwone róże wręczone przez Marka Wystyrka. - Ta książka nie zamyka trudnego, a nieco zapomnianego tematu. Ona ma być pewnym wstępem do dalszych badań - powiedział Mateusz Sobeczko. A podstawą prac naukowy mogą stać wspomnienia ludzi, którzy jeszcze żyją, a często nie mieli okazji opowiedzieć o tym, co przeżyli. Niezwykłą historię opowiedział na zakończenie spotkania Piotr Skowronek, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego nr 1 w Rydułtowach: „Przyszywana nasza ciotka Ela, została wywieziona ze swoją mamą. Była radosną pogodną osobą, ale o tym wywiezieniu nigdy nie opowiadała. A kiedy dowiedziała się, że osoba, która wydała ją Armii Radzieckiej, jest chora i samotna, to zaopiekowała się nią i towarzyszyła jej w ostatnich dniach życia. Także proszę zobaczyć, jak można wybaczyć. Nie tylko wybaczyć, ale także pomóc w trudnej sytuacji”. Lektura książki Sobeczki i Miroszewskiego i rozmowy ze świadkami tamtych wydarzeń mogą więc być nie tylko lekcją historii, ale również lekcją człowieczeństwa.

Zabierając Kresy, Stalin zakładał, że Polską będą rządzić komuniści i chciał im to zrekompensować, maksymalnie przy tym osłabiając. Oto opowieść o fragmencie Ziem Odzyskanych, czyli o Pomorzu Zachodnim, a konkretnie o Ziemi Kamieńskiej, leżącej nad Zalewem Kamieńskim. Tu w końcu 1945 r. przybyli przesiedleńcy z Lwowszczyzny, którzy z wyroku historii musieli opuścić rodzinne tereny, by na nieznanym im Pomorzu zacząć życie na nowo. Gdy przyjechali, przebywali tu jeszcze dawni mieszkańcy tego zakątka, czyli Niemcy. Oni też, wbrew własnej woli, musieli stąd wyjechać. Część z nich zrobiła to zawczasu, wielu zginęło bądź najzwyczajniej zostało zamordowanych. Taką decyzję podjął Stalin i żaden z aliantów zachodnich nie ośmielił mu się sprzeciwić. Książka składa się z dwóch części. Pierwsza stanowi obszerny wstęp - rys historyczny, który kończy się na polskiej transformacji ustrojowej. Koncentruje się siłą rzeczy na kilku najważniejszych wątkach, przede wszystkim na okolicznościach, w jakich Polska weszła w posiadanie Pomorza. Część druga to relacje ostatnich świadków historii, którzy pamiętają życie w Małopolsce i powojenny exodus na Ziemie Odzyskane. Ich autorzy pochodzą ze wsi Brzozdowce. Opowiadają o barwnym życiu w okresie II Rzeczypospolitej, kiedy to miejscowość ta stanowiła wspólnotę polsko-rusińsko-żydowską z całym związanym z tym kresowym kolorytem. Relacje te przybliżają również życie pionierów w pierwszych latach na nowych gospodarstwach, a także w okresie późniejszym. Obie części nawzajem się uzupełniają. Relacje pokazują życie powojennych pionierów na Ziemiach Odzyskanych nie gorzej niż film „Sami Swoi”.

1 cz, 2 cz.: "Zimny kolor nieba", 3 cz.: "Znany szum morza".

Wielopokoleniowa, pasjonująca saga o rodzinie, która po wojennej zawierusze odnalazła swoje miejsce na ziemi w Ustroniu Morskim. Marcjanna Zielczyńska żyje beztrosko – spędza czas z przyjaciółkami, marzy o wielkiej miłości, planuje swoją przyszłość. Kiedy zaczyna się wojna, wszystko się zmienia. Świat, który znała i kochała, przestaje istnieć. Dziewczyna musi opuścić swoje rodzinne strony i wyruszyć w podróż w nieznane, aby odnaleźć nowy dom. Wzruszająca opowieść inspirowana losami tysięcy Kresowiaków, którzy z dnia na dzień utracili coś o wiele cenniejszego niż majątek – spokój i miejsce do życia.

Lato 1939 roku, Kresy. Elżbieta i Stefania, wchodzące w dorosłość bliźniaczki, spędzają beztroskie wakacje w dworku dziadków. Sielankową atmosferę przerywa warkot niemieckich samolotów. Wkrótce ze wschodu nadciąga kolejne zagrożenie: Armia Czerwona. Rozpoczyna się dramatyczna walka o przetrwanie. Dziewczęta nie przypuszczają nawet, co szykuje dla nich los i jaką cenę przyjdzie im zapłacić za każdy dzień życia. Pierwsza część trylogii „Owoc Granatu” to opowieść o miłości, rodzinie, wierności i odpowiedzialności, zawsze i pomimo wszystko. Oparta na faktach wstrząsająca historia wygnanych kobiet, których tułaczy szlak wiódł z Rzeczypospolitej przez Syberię aż na Bliski Wschód.

Natalia i Ignacy należą do jednej z wysiedlonych podczas powstawania Jeziora Siemianówka rodzin. O ile Natalia próbuje za wszelką cenę ułożyć życie od nowa, o tyle w Ignacym chęci stopniowo gasną, by wypalić się zupełnie. Ich córki bliźniaczki – Barbara i Marzena – nie utrzymują ze sobą kontaktu, kiedy to poważny konflikt zdawałoby się bezpowrotnie rozdzielił obie siostry. Córka Barbary, Aneta – od dziecka była stawiana jako wzór dla innych. Ma jasno wytyczoną ścieżkę kariery, której konsekwentnie się trzyma. W najmniej oczekiwanym momencie sam środek tej ścieżki barykaduje Piotr, a w ślad za nowo zawartą znajomością idzie zupełnie nie pasująca do Anety planów ciąża.

Natalia i Ignacy należą do jednej z wysiedlonych podczas powstawania Jeziora Siemianówka rodzin. O ile Natalia próbuje za wszelką cenę ułożyć życie od nowa, o tyle w Ignacym chęci stopniowo gasną, by wypalić się zupełnie. Ich córki bliźniaczki - Barbara i Marzena - nie utrzymują ze sobą kontaktu, kiedy to poważny konflikt zdawałoby się bezpowrotnie rozdzielił obie siostry. Córka Barbary, Aneta - od dziecka była stawiana jako wzór dla innych. Ma jasno wytyczoną ścieżkę kariery, której konsekwentnie się trzyma. W najmniej oczekiwanym momencie sam środek tej ścieżki barykaduje Piotr, a w ślad za nowo zawartą znajomością idzie zupełnie nie pasująca do Anety planów ciąża. [nota wydawcy]

Trzy bohaterki, ta sama historia. Rozpoczynająca się przed drugą wojną światową poruszająca opowieść o kobietach, których splatające się losy w przeszłości naznaczył jeden mężczyzna. Historia tym bardziej niesamowita, że dwie z nich nigdy go nie poznały. Zośka, Inka i Mika – należą do różnych pokoleń i mają różne doświadczenia, ale we wszystkich trzech płynie kresowa krew. Zośka - ciotka i Inki i Miki, wywiera silny wpływ na obie dziewczyny. Inka i Mika, choć są spokrewnione, bardzo długo nie wiedzą o swoim istnieniu. Postać Zośki łączy losy młodych kobiet, wpływając na ich wybory. Akcja toczy się w latach 1945-2014 głównie w Gliwicach, ale w książce pojawiają się także Gdańsk, Sopot, Wrocław, Paryż, Edynburg i Malaga, za to wspomnienia i retrospekcje bohaterów przenoszą czytelnika do przedwojennego Lwowa. Tamten utracony świat to historia miłości do ludzi, ale także do miejsc, wzruszająca opowieść o próbie zastąpienia ukochanego Lwowa innymi miastami.

Jest rok 1947. Tęsknota za Lwowem nie opuszcza Lindnerów, wciąż wracają myślami do minionych czasów, które pamięć zaczyna nieco idealizować. Zwłaszcza że życie w Gryfowie nie jest łatwe. Po stracie Jakuba rodzinie przyjdzie pożegnać Mariannę i wydaje się, że wraz z jej śmiercią świat rozpadł się na kawałki, które trzeba mozolnie poskładać w całość. Lilka wciąż czeka na Oresta, jednak z każdym miesiącem coraz lepiej radzi sobie z jego nieobecnością. Dzięki Andrzejowi znowu zaczyna się uśmiechać. Kiedy w jej życie wkracza dawno niewidziana koleżanka ze szkolnych lat, Lilka nawet nie przypuszcza, jak bardzo skomplikuje się jej sytuacja. Orest również bardzo za nią tęskni, ale jest rozdarty między uczuciem do żony a miłością do Ukrainy. Choć na niepodległość ojczyzny właściwie nie ma już nadziei, jest przekonany, że pewne sprawy musi doprowadzić do końca. Tymczasem do Walerii Gałązkowej również wraca przeszłość. Pamięć o tym, do czego zmusiła ją trudna wojenna rzeczywistość, spędza kobiecie sen z powiek. W końcu pewnego dnia Waleria będzie musiała stawić jej czoło. [opis z okładki]

Przejmujące dzieje rodziny Jana Kuriaty spisane na przestrzeni wielu lat. Autor opisał losy bohaterów na podstawie opowieści swoich krewnych, rodziców oraz znajomych. Ta niezwykła kronika rozpoczyna się w latach 30. XX wieku i kończy wraz z początkami XXI wieku.W pierwszej części autor zręcznie łączy ze sobą trzy światy ludzi urodzonych między 1918 a 1923 rokiem. Polacy, Żydzi i Ukraińcy żyją obok siebie na wołyńskiej wsi o nazwie Rudnia Łęczyńska. Te trzy społeczności dzieli jednak niewidzialna granica, a wraz z końcem roku 1939 w wyniku agresji armii sowieckiej na Polskę ich dotychczasowe życie zostaje nagle wywrócone do góry nogami. W powieści Kuriaty oczami bohaterów śledzimy czasy wojny oraz brutalny mord berezyńskich Żydów, do którego doszło w 1942 roku. Autor powieści stara się ukazać prawdę o mieszkańcach wołyńskiej wsi i okolicznościach, jakie doprowadziły do narastania "wiejskiego antysemityzmu", a wreszcie wielkiej tragedii. W 1943 roku wśród krewnych autora znajdowało się dziewięćdziesiąt siedem osób, które zginęły w trakcie niemieckiej akcji mającej na celu zniszczenie całej wsi Rudni Łęczyńskiej. Masakrę przeżyło niewielu mieszkańców, którzy ukryli się w pobliskich lasach, spędzając w nich aż dwie zimy.

Doskonale napisana książka, będąca zapisem wspomnień autora, który mając kilka lat został zesłany wraz z matką i rodzeństwem do Kazachstanu. Barwnie i żywe opisy codzienności Polaków w Kazachstanie w czasach głębokiego stalinizmu (konkretnie w latach 1940-1946) nie pozwalają oderwać się od lektury i przenoszą czytelnika w zupełnie inny i na swój sposób egzotyczny świat. Poprzez opis konkretnych zdarzeń i historii realnych ludzi autor kreśli wyraźny i żywy obraz kazachstańskiej codzienności w czasach II Wojny Światowej. Jest to nie tylko znakomicie napisana książka nadająca się do poczytania w fotelu przy kominku, lecz także znakomite źródło informacji dla osób zainteresowanych sytuacją zesłańców, repatriantów, miejscem Polaków w ZSRR czy codziennością Związku Radzieckiego pod rządami Stalina. Dla wszystkich pozostałych książka ta może być niezwykle ciekawą lekcją obcej kultury, ciekawej i wartej poznania. Jest to z całą pewnością książka godna polecenia, jednak osobom, które nigdy nie miały styczności z językiem rosyjskim, sugeruję, aby podczas lektury miały zawsze słownik pod ręką, gdyż autor ma skłonność do pozostawiania niektórych wypowiedzi w języku rosyjskim bez wyjaśnień czy tłumaczenia.

Początek wojny to dla Kresów Wschodnich czas wywózek w odległe i złowrogie rejony Związku Radzieckiego. Dobrze zapowiadająca się aktorka, żyjąca w szczęśliwym związku z lekarzem społecznikiem, zawadiacki lekkoduch grający na saksofonie i fortepianie, siostry bliźniaczki, których ojciec znika bez śladu, chłopiec opiekujący się niewidomym dziadkiem i młoda mężatka wychowująca córeczkę - tych wszystkich ludzi pewnego dnia połączyło jedno zdarzenie... Wywózka w nieznane, do świata, w którym jedynie śmierci jest pod dostatkiem, a życie staje się już tylko walką o przetrwanie. Czy poradzą sobie na tej nieludzkiej ziemi, nie tracąc swojego człowieczeństwa? A może w staraniach, by dotrwać do następnego dnia, wygrają zwierzęce instynkty?[empik.com]