Cześć, nazywam się Nela i mam osiem lat. Gdy miałam pięć lat, zaczęłam podróżować po świecie i nagrywać filmy. Moim idolem jest Steve Irwin i pragnę zostać prezenterką podróżniczką. Byłam w wielu ciekawych krajach na różnych kontynentach. Na przykład w Afryce zwiedziłam Etiopię, Zanzibar, Tanzanię i Kenię. W Azji - Tajlandię, Kambodżę, Malezję, Indonezję i Filipiny. W Ameryce Południowej - Peru, Boliwię i Chile. Zapraszam cię w niezapomnianą podróż. Opowiem o pięknych miejscach, które poznałam, i o fascynujących zwierzętach, które zobaczyłam. Świat jest cudowny i możesz oczami wyobraźni podróżować ze mną oraz przeżywać wspaniałe przygody! [empik.com]

Maurice Herzog zdobył Annapurnę 3 czerwca 1950 roku. Był to pierwszy raz, kiedy na ośmiotysięczniku stanęła ludzka stopa. Książka opisuje losy francuskiej wyprawy aż do heroicznego zejścia z gór. "Przekraczając nasze ograniczenia, sięgając poza granice ludzkiego świata, poznaliśmy coś z jego prawdziwego piękna. W najgorszych chwilach udręki wydawało mi się, że odkryłem głębokie znaczenie istnienia, którego dotychczas nie byłem świadomy. Zrozumiałem, że lepiej być lojalnym niż silnym. Na ciele noszę znamiona naszej gehenny. Zostałem uratowany i zdobyłem wolność. Ta wolność, której nigdy nie stracę, dała mi pewność i spokój spełnionego człowieka. Dała mi rzadką radość kochania tego, czego niegdyś nie doceniałem. Rozpoczęło się dla mnie nowe, wspaniałe życie." Fragment wstępu autora

Opowieść o dziewczynce i jej stanowczej matce, która uczyła ją, jak być uczciwą i cenić ciężką pracę. Opowieść o dziewczynce, która przeżyła II wojnę światową i na zawsze zapamiętała, czym jest nędza, głód i cierpienie. Opowieść o dziewczynce, która nie bała się pracować i osiągnęła w życiu niezwykłą sławę. Opowieść o wielkiej gwieździe, która nie dostrzegała własnego blasku. Opowieść o żonie, która dwukrotnie nie zaznała szczęścia w małżeństwie, bo ciągle cierpiała po odejściu ojca.

Ekspresyjna wokalistka, liderka Bajmu, autorka tekstów kultowych piosenek, gwiazda. Taką znamy ją wszyscy. Teraz Beata Kozidrak odsłania zupełnie nową twarz - pisarki, autorki autobiograficznej książki Beata. Gorąca krew. To opowieść dziewczyny z lubelskiej starówki, która poznaje mroczne strony życia, ale dzięki determinacji, wsparciu najbliższych i przekonaniu, że spotka ją coś niezwykłego, niemal z dnia na dzień zostaje gwiazdą. Gorąca krew opowiada o barwnych epizodach kariery Beaty, zdradza kulisy narodzin największych przebojów - od „Piechotą do lata”, przez „Białą armię” po „Upiłam się tobą” - i ich ukryte znaczenia. Pozwala nam także podróżować z Beatą po świecie - od Wietnamu, przez Stany Zjednoczone po Związek Radziecki - ale też przyjrzeć się codziennemu życiu gwiazdy. To również książka o przemianie: dziewczyny w męskim świecie w liderkę rockowej grupy, pełnej kompleksów nastolatki w pewną siebie kobietę, córki w matkę, nieśmiałej nastoletniej poetki w autorkę przebojów, które zna cała Polska. Ale Beata odważnie odsłania też prywatne życie - pod nieustanną obserwacją paparazzich i plotkarskich mediów, pod presją sukcesu. Pewien kluczowy i brawurowo opisany dzień z życia Beaty jest klamrą jej opowieści. To dzień jej rozwodu. Beata, jakiej nie znacie, w ramach prezentu urodzinowego, oddaje autobiografię w ręce fanów... [aros].

Michelle Obama opisuje doświadczenia, które ją ukształtowały - od dzieciństwa w południowym Chicago, przez lata godzenia macierzyństwa z karierą, aż do czasu spędzonego w najsłynniejszym domu świata. Z niebywałą szczerością, odwagą i humorem odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. To zaskakująco intymny rozrachunek z życiem kobiety wrażliwej i stanowczej, która konsekwentnie odmawiała spełniania oczekiwań innych i której historia zachęca, by pójść w jej ślady. "Nie wiem wszystkiego o Ameryce, o życiu, o tym, co przyniesie przyszłość. Znam jednak siebie. Mój ojciec Fraser nauczył mnie ciężko pracować, często się śmiać i dotrzymywać słowa. Moja matka Marian pokazała mi, jak samodzielnie myśleć i korzystać z własnego głosu. W naszym zatłoczonym mieszkanku na South Side w Chicago pokazali mi, że należy doceniać wartość historii: naszej rodziny, mojej własnej, kraju. Nawet jeśli bywa brzydka lub niedoskonała. Nawet jeśli odcisnęła głębsze piętno, niżbyśmy chcieli. Twojej historii nikt ci nie odbierze. Należy do ciebie." z Przedmowy Osobiste wspomnienia najbardziej lubianej Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych. Kiedy była małą dziewczynką, cały świat Michelle Robinson stanowiło południowe Chicago. To tam dzieliła sypialnię z bratem Craigiem, z którym w parku bawiła się w berka, i tam jej rodzice, Fraser i Marian Robinsonowie, wychowywali ją na otwartą i odważną osobę. Ale życie wkrótce zabrało Michelle znacznie dalej: z korytarzy Princeton, gdzie dowiedziała się, jak to jest być jedyną czarną kobietą w grupie, do szklanej biurowej wieży, gdzie pracowała jako wpływowa prawniczka do spraw korporacyjnych - i gdzie pewnego letniego poranka w jej biurze pojawił się student prawa, niejaki Barack Obama, wywracając do góry nogami wszystkie jej misternie ułożone plany. W książce Michelle Obama po raz pierwszy opisuje wczesne lata swojego małżeństwa, kiedy walczyła o zachowanie równowagi między pracą, rodziną a szybko rozwijającą się polityczną karierą męża. Wrzuca czytelnika w sam środek prywatnych rozmów o tym, czy Barack powinien ubiegać się o prezydenturę, oraz jego późniejszej kampanii prezydenckiej, w której stała się postacią tyleż popularną, co krytykowaną. Pisząc z niebywałym wdziękiem, humorem i szczerością, odkrywa kulisy swojego życia rodzinnego. Opisuje, jak Obamowie znaleźli się w centrum zainteresowania światowych mediów i jak wyglądało ich życie w Białym Domu przez osiem kluczowych lat, kiedy poznawała Amerykę, a Ameryka poznawała ją. "Becoming - Moja historia" zabierze czytelników i do skromnej kuchni w Iowa, i do sal balowych w pałacu Buckingham, ukazując momenty zachwytu, smutku i olbrzymiej wytrwałości, ale nade wszystko dając wgląd w duszę postaci wyjątkowej i w swoich działaniach prekursorskiej. Postaci, która starała się żyć autentycznie, używając siły swojego głosu i osobistej historii do wyższych celów. Opowiadając swoją historię szczerze i odważnie, Michelle Obama stawia nam pytanie: kim jesteśmy i kim chcemy się stać? [z okł.]

Kiedy pielęgniarka dziecięca Bettina Landgrafe po raz pierwszy przyjechała do Ghany, los tubylców chwycił ją za serce do tego stopnia, że postanowiła wrócić do Afryki, by pomagać odtrąconym, trędowatym, kobietom w ciąży pozbawionym opieki medycznej oraz dzieciom wykonującym niewolniczą pracę. Z czasem Ghana stała się dla niej drugą ojczyzną, a Bettina została "Białą Naną", królową ludu w Aszanti. [molewksiazkach.pl]

Podróżnik na tropie bogów.

Południowy Pacyfik. Melanezja. Tygiel kultur i wierzeń, gasnące kastom i kryzys mocy mana, kult cargo i niedzielne nabożeństwa misjonarzy. Charles Montgomery wyrusza w ślad za misyjną wyprawą pradziada Henry’ego Hutchinsona Montgomery’ego, biskupa Tasmanii, by odkryć prawdę o dwóch duszach chrześcijańskich wysp Melanezji.

Czy garść pajęczyn rzucona w człowieka może zabić? Czy chrześcijańska Melanezja nadal czci rekiny, kamienie i duchy, ofiarowując im krwawą daninę? Kim byli Boży Dżentelmeni i tajemniczy tasiu? Charles Montgomery wyrusza na wyprawę śladami swojego pradziada, biskupa Henry’ego Hutchinsona Montgomery’ego, który w XIX wieku udał się na południe Pacyfiku z misją chrystianizacyjną. Autor chce się przekonać, w co dziś wierzą rdzenni mieszkańcy tego rejonu. "Bóg Rekin" to reportaż podróżniczy zachwycający barwnym i niepozbawionym humoru językiem, który w nietuzinkowy sposób odmalowuje melanezyjski świat, wciąż rozdarty między tradycją przodków a konkurującymi ze sobą stowarzyszeniami misyjnymi. Wnikliwe spojrzenie podróżnika i dociekliwość godna antropologa pozwoliły na stworzenie duchowej mapy Melanezji utkanej z mitów, magii i wierzeń, które wyłoniły się ze splecenia wiary chrześcijańskiej z pogańską. Książka Montgomery’ego to zarazem jedna z najbardziej poruszających opowieści o poszukiwaniu sacrum i wyprawie w głąb siebie. "Postanowiłem odnaleźć potomków tych, którzy zabili misjonarzy. Postanowiłem odnaleźć własnych pogan. Postanowiłem pokonać rafy i przebrnąć ostatni odcinek drogi do brzegów Nukapu w wodzie po kolana, żeby stanąć pod krzyżem Pattesona, gdzie ktoś sędziwy i mądry objaśni mi wreszcie więź mitu z historią". [z okł.]

Miłość w piekle szariatu. Wspólne życie młodej Hiszpanki Maríi i przystojnego Afgańczyka Nasrada przypominało piękny sen. Pewnego dnia postanowili jednak opuścić Europę i wyruszyć do Afganistanu. Wyjazd stał się początkiem wieloletniej udręki. Islamski kraj okazał się dla młodej dziewczyny więzieniem, a burka, okrywająca Maríę od stóp do głów, jego symbolem. W państwie talibów kobieta jest własnością mężczyzny. Cudzoziemki traktuje się jeszcze gorzej. Czy można uciec z tego więzienia? Czy miłość męża pozwoli Maríi przetrwać ten koszmar? Burka miłości pokazuje, jak władza w rękach despotów i dyktatorów skazała kobiety na życie w warunkach ekstremalnie podłych i uwłaczających godności człowieka. Jest też jednak dowodem na to, że miłość nie zna granic - żadnych. Katarzyna Glinka

„Nazywam się Wilhelm Brasse. Jestem fotografem. Od września 1940 roku byłem więźniem w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Wykonałem ponad 50 tysięcy zdjęć do obozowych kartotek oraz dokumentację eksperymentów doktora Mengelego” – tak swoją opowieść zaczyna człowiek, którego zdjęcia stały się dowodem zbrodni przeciw ludzkości. Wilhelm Brasse, dwudziestotrzyletni mężczyzna z Żywca, trafił do Auschwitz. Spędził tam ponad cztery lata i na zlecenie nazistów prowadził dokumentację fotograficzną. Po wojnie jego zdjęcia obiegły cały świat, dając świadectwo tragedii ponad miliona osób. Brasse po tym, co widział w Auschwitz, nigdy nie wrócił do zawodu. Mroczne wspomnienia z obozu nie pozwoliły mu wykonywać zwykłych fotografii.

Inspirująca, prawdziwa historia o nadziei i przetrwaniu. Thomas Geve miał trzynaście lat, gdy wraz z matką został deportowany do Auschwitz. Piętnaście, gdy obóz w Buchenwaldzie, gdzie ostatecznie trafił, został wyzwolony. Zbyt słaby, by odejść, pozostał w obozie i udokumentował wszystko, co stało się także jego udziałem. Tak powstało ponad osiemdziesiąt rysunków, prostych, przejmujących w szczegółach, pokazujących nie tylko sceny dramatyczne, ale też codzienne wydarzenia z życia w obozach, przejawy człowieczeństwa, wsparcie i przyjaźń między więźniami. Jego książka to rzadkie świadectwo dziecka, które miało wyjątkową zdolność obserwowania i zapamiętywania każdego szczegółu otoczenia i postanowiło to wszystko udokumentować. [nota wydawcy].

"Cichy pokój" jest opowieścią o upadku młodej kobiety w koszmarny świat schizofrenii i o jej pełnej odwagi walce o powrót do rzeczywistości. Jest godny uwagi tym bardziej, że Lori sama potrafiła nam ten świat opisać. Podobnie jak kiedyś "Życie to nie bajka" i "Szklany klosz", teraz ta książka porusza czytelników, a niektórzy krytycy uważają ją za najważniejszą z książek, jakie kiedykolwiek napisano o schizofrenii. Dla każdego z nas jest ona lekcją odwagi i woli przetrwania.

Emilia prowadzi pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerię wraz z przyjacielem. Jej fascynacja starymi domami sprawia, że staje się specjalistką od przedwojennych domów i starych przedmiotów, którym nadaje nowe życie. Kiedy otrzymuje w spadku od babci piękną biblioteczkę, chce zająć się jej renowacją. Wtedy odkrywa ukryte zapiski starszej pani, które na zawsze zmienią opinię o Michalinie Lobsdorf. Emilia wyrusza na wakacje, gdzie spotyka jednego z pracowników, Szymona. Razem otrzymują zaproszenie na wernisaż i aukcję u jednego z milionerów, któremu Emilia szybko imponuje wiedzą. Jednocześnie dziewczyna zapoznaje się z notatkami babci, próbując dowiedzieć się, dlaczego babcia posługiwała się pseudonimem Jarzębina. Emilia nie wie jeszcze, jak bardzo historia przeplata się ze współczesnością… Kim babcia Michalina była w młodości? Czy Szymon stanie się kimś więcej w życiu Emilii? Co jeszcze Emilia odkryje w pamiętniku babci?

Jedna z najbardziej znanych pisarek na świecie, mistrzyni powieści obyczajowej, tym razem opowiada o miłości... do psów. Czysta radość to książka ciepła, wzruszająca i pełna humoru. Poznajemy urocze czworonogi, które towarzyszyły Danielle Steel przez długie lata. Jest wśród nich filigranowa długowłosa chihuahua o imieniu Minnie Mouse. Piesek niewiele większy od myszy, obdarzony jednak wielką osobowością. Pisarka zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia i podróżując po świecie, zabierała go wszędzie ze sobą. Kto by przypuszczał, że maleńka chihuahua będzie najlepszą towarzyszką podczas zakupów w Paryżu? W pamiętniku Czysta radość Danielle Steel wspomina też swojego przyjaciela z dzieciństwa mopsa Jamesa i basseta, który był przy niej, gdy stawiała pierwsze kroki jako pisarka. Znalazły się tu dowcipne opowieści o wszystkich zwierzakach, które przebywały w jej domu, wnosząc do niego magię, a niekiedy chaos. O czworonogach, których miłość daje nam tak dużo radości. [merlin.pl]

Śmierć o niektórych upomina się dużo szybciej niż o innych. Tak było w przypadku Julie Yip-Williams. Kiedy miała 37 lat, zdiagnozowano u niej raka w IV stadium rozwoju choroby. Postanowiła wówczas pisać bloga, który stał się podstawą tej książki. Chciała przygotować najbliższych na to, co się dzieje, gdy ciężko choruje ukochana osoba. Opisać, jak wygląda życie ze świadomością rychłej śmierci. Ale też pokazać, jak najlepiej przeżyć czas, który nam pozostał. Julie walcząc z rakiem, przeżyła pięć lat. Do ostatnich dni jest zapisem jej niezwykłej historii.

Julie Yip-Williams przyszła na świat 6 stycznia 1976 roku w Wietnamie. Urodziła się, ważąc nieco powyżej trzech kilogramów. Sporo, jak na wietnamskie standardy, ale nie na tyle dużo, aby zagrażać życiu własnemu i matki podczas porodu. Nic nie zachwiałoby szczęściem młodych rodziców, gdyby nie fakt, że dziewczynka była niewidoma. Kiedy Julie miała dwa lata, całą rodziną wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i zaczęli układać swoje życie na nowo. Julie odzyskała częściowo wzrok, ukończyła studia prawnicze na Harvardzie i robiła karierę w jednej z najlepiej na świecie prosperujących kancelarii prawnych. Była żoną przystojnego, błyskotliwego mężczyzny oraz matką dwóch pięknych córek. I wtedy usłyszała diagnozę: nowotwór jelita grubego...

Poruszające wspomnienia dziewczyny, która w ciągu dziewięciu lat mieszkała w aż czternastu rodzinach zastępczych. Słoneczko, jesteś moim dzieckiem, a ja jestem twoją matką. Musisz szanować osobę, która się tobą zajmuje, ale pamiętaj, że to nie jest twoja mama. Ashley Rhodes-Courter spędziła dziewięć lat swojego życia w czternastu różnych domach zastępczych, żyjąc dla tych słów. Nawet gdy jej matka kompletnie się zatraciła, Ashley nie porzuciła wiary w ich nieprzewidywalną, rozpadającą się relację, cały czas coraz bardziej i bardziej pogrążając się w system opieki społecznej. Bolesne wspomnienia tego, jak została zabrana z domu, szybko zostają pożarte przez koszmary jej nowego życia, gdzie Ashley przerzucana jest pomiędzy pracownikami społecznymi, przenoszona ze szkoły do szkoły, i gdzie musi przetrwać manipulacje i upokorzenia ze strony bardzo przemocowej rodziny zastępczej. W tym inspirującym, niezapomnianym pamiętniku Ashley znajduje odwagę, by osiągnąć cel – a jednocześnie odkryć siłę własnego głosu. [Poruszające wspomnienia dziewczyny, która w ciągu dziewięciu lat mieszkała w aż czternastu rodzinach zastępczych. Słoneczko, jesteś moim dzieckiem, a ja jestem twoją matką. Musisz szanować osobę, która się tobą zajmuje, ale pamiętaj, że to nie jest twoja mama. Ashley Rhodes-Courter spędziła dziewięć lat swojego życia w czternastu różnych domach zastępczych, żyjąc dla tych słów. Nawet gdy jej matka kompletnie się zatraciła, Ashley nie porzuciła wiary w ich nieprzewidywalną, rozpadającą się relację, cały czas coraz bardziej i bardziej pogrążając się w system opieki społecznej. Bolesne wspomnienia tego, jak została zabrana z domu, szybko zostają pożarte przez koszmary jej nowego życia, gdzie Ashley przerzucana jest pomiędzy pracownikami społecznymi, przenoszona ze szkoły do szkoły, i gdzie musi przetrwać manipulacje i upokorzenia ze strony bardzo przemocowej rodziny zastępczej. W tym inspirującym, niezapomnianym pamiętniku Ashley znajduje odwagę, by osiągnąć cel – a jednocześnie odkryć siłę własnego głosu.]

Dzieci inaczej pamiętają wojnę. Dziewięcioletni Mirek, trzyletnia Ola, pięcioletni Romek, ośmioletnia Marysia. Dzieci rodzące się w bydlęcych wagonach w drodze na Syberię. Dzieci umierające z zimna, pragnienia, wycieńczenia, wyrzucane z transportu na kolejowy nasyp. Dzieci pracujące w tajdze przy wyrębie lasu, walczące o chleb. Dzieci osierocone, którym przyszło odgrywać rolę matek i ojców dla swych młodszych sióstr i braci. Dzieci odważne i niezłomne, które ocaliły siebie i bliskich z sowieckiego piekła. Przeszły z armią Andersa jej żołnierską odyseję, trafiły do Iranu, Afryki, Indii i Nowej Zelandii. Polskie dzieci, którym wydarto dzieciństwo, pamiętają wojnę inaczej niż dorośli. Lektura ich wspomnień porusza, budzi sprzeciw wobec sowieckiego zbydlęcenia i podziw dla heroizmu małych Polaków.

Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek. Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie. Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska. To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć.

Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek.