Skończyła się wojna. Anna ma prawie 13 lat. Mieszka w Tilsti z rodziną biologicznego ojca, która nadała jej imię Elise. Hoffenbergom nie udało się jednak wyprzeć z pamięci dziecka polskiej przeszłości...

Skończyła się wojna. Anna ma prawie 13 lat. Mieszka w Tilsti z rodziną biologicznego ojca, która nadała jej imię Elise. Jest dobrze traktowana. Mimo prób całkowitego zniemczenia i przekonania, że matka nie żyje, Hoffenbergom nie udało się do końca wyprzeć z pamięci dziecka polskiej przeszłości. Zimą 1945 roku do Prus wchodzi Armia Czerwona. Hoffenbergowie nie zdążyli uciec. Giną. Umiera zgwałcona przez Sowietów żona Klausa, a rodzeństwo nie wraca z wyprawy po żywność. Anna szybko pojmuje, że w zdobytym przez wroga, obróconym w gruzy i głodnym mieście, w którym szerzy się terror Sowietów, przeżyje tylko ten, kto jest sprytniejszy. Nie dać się zabić, znaleźć bezpieczne schronienie i zdobyć cokolwiek do jedzenia - to najważniejsze cele zaradnej trzynastolatki. Tuż po wojnie, w sowieckich już Prusach Wschodnich ukrywały się w lasach tysiące niemieckich sierot. Później nazwano je "wilczymi dziećmi". W poszukiwaniu chleba, ryzykując, że zostaną zastrzelone przez sowieckich żołnierzy, przekradały się na Litwę, by szukać pracy u tamtejszych chłopów. Anna sama próbuje dotrzeć do Wilna, które pamięta z wczesnego dzieciństwa, żeby odnaleźć kogoś z polskiej rodziny albo ciocię Ester.

Autorka opowiada o zbrodni wręcz niewyobrażalnej, zwanej Hołodomorem. Na Ukrainie "spichlerzu Europy", w latach 1931-1933 umarło z głodu 3 mln ludzi. W 1929 roku Stalin zabrał się do kolektywizacji rolnictwa. Szczególnie trudno było zapędzić do sowchozów czy kołchozów ukraińskich chłopów. Stalin postanowił ich zniszczyć i zagłodzić. Applebaum znakomicie i wnikliwie opisuje mechanizmy tej zbrodni.

Wielki głód na Ukrainie, tygiel narodowościowy we Lwowie i skomplikowane relacje polsko-ukraińskie to pejzaż, w którym swoje miejsce musi odnaleźć piątka młodych ludzi. Nadia Szewczenko i Wissarion Zinowjew walczą o przetrwanie w czasie hołomodoru, a Marta Osadkowska i Marcel Lemański o miłość, której nikt z ich otoczenia nie daje szans. To opowieść o ludzkiej godności, człowieczeństwie i determinacji, by zaznać odrobinę szczęścia. A przede wszystkim o skomplikowanych ludzkich losach i uczuciach, których siła potrafi być niszcząca i rzucić się cieniem na całe życie bohaterów.

Dwadzieścia lat po tym, jak Księstwo Kuźni Zachodu upadło pod naporem sił Korporacji, zdradzone i opuszczone w decydującej chwili przez sojuszników, jego dawne tereny wciąż pozostają ponurym pasem ziemi niczyjej. Ludzi pamiętających czasy wojny pozostało niewielu – ci, którzy jakimś cudem przetrwali rzeź, padali ofiarą grasujących w lasach ogromnych żlebodźwiedzi, rozprzestrzeniającej się nieuleczalnej zarazy, ale też zwyczajnego głodu. W końcu przesiąknięte krwią poległych ruiny państwa stały się domem głównie dla przybywających z daleka poszukiwaczy patroszących okolicę kawałek po kawałku w pogoni za żywmetalem, rzadkim i cennym kruszcem o wyjątkowych właściwościach, którego nawet wątła obietnica wystarcza, by przyprawić o pozbawiający zdrowego rozsądku obłęd wszystkich podążających za wizją szybkiego wzbogacenia. Do takiego miejsca przybywa młody Holender Bram Huygens. Bez towarzyszy, bez karawany, bez bagaży i bez jakiegokolwiek sprzętu do wydobywania. Nie chce mówić o tym, kto i po co przysłał go do osady żyjącej z poszukiwaczy cennego kruszcu, ale nikogo to nie dziwi – tutejsi nie są zbyt otwarci. Miniona wojna, która nie wzięła się znikąd, jest pokłosiem chaosu zrodzonego po apokalipsie. Bramowi powierzono misję, od której zależy przyszłość dawnego księstwa i jego mieszkańców. Wkrótce Bram przekona się, że w Kaźni każdy ma swoje sekrety, a niektóre z nich są śmiertelnie groźne. Zwłaszcza jeśli za przeciwnika ma się lokalnego szeryfa… Tymczasem w głębi lasów budzi się nowa siła – potężna, obłąkana, żądna ludzkiego mięsa i zemsty. Królowa głodu to niepokojące, a zarazem brawurowe połączenie postapokalipsy, horroru, science fiction, westernu i fantasy. Prawdziwy kalejdoskop gatunków. Chmielarz, jakiego nie znacie!

Ucieczka Nataszy Doroszenko w drodze na przesłuchanie na Komendzie Głównej w Kopenhadze jest pierwszym z serii dramatycznych wydarzeń, jakie rozgrywają się w Północnej Zelandii. Wkrótce jej były narzeczony zostaje znaleziony martwy, a jego zmiażdżone palce wyglądają dokładnie tak, jak zmaltretowane dłonie zamordowanego trzy lata wcześniej w Kijowie męża Nataszy. Tymczasem znika ukraiński funkcjonariusz policji, a ktoś próbuje porwać ośmioletnią córkę Nataszy z ośrodka dla uchodźców prowadzonego przez Czerwony Krzyż. Natasza staje się główną podejrzaną zabójstwa byłego narzeczonego, lecz pielęgniarka z ośrodka, Nina Borg, nie wierzy, aby okrutnej zbrodni mogła dokonać młoda matka z Ukrainy. Wkrótce ma się jednak przekonać, jak mało w rzeczywistości wie o kobiecie, której od kilku lat starała się pomóc. Zagadka okazuje się mieć długie i krwawe korzenie, sięgające czasów Wielkiego Głodu w stalinowskiej Ukrainie i wydarzeń, które wstrząsnęły życiem pewnej wioski.

Historia o zwykłych ludziach, których życie zmienia się w ciągu kilkunastu minut… Początek wojny to dla Kresów Wschodnich czas wywózek w odległe i złowrogie rejony Związku Radzieckiego. Dobrze zapowiadająca się aktorka, żyjąca w szczęśliwym związku z lekarzem społecznikiem, zawadiacki lekkoduch grający na saksofonie i fortepianie, siostry bliźniaczki, których ojciec znika bez śladu, chłopiec opiekujący się niewidomym dziadkiem i młoda mężatka wychowująca córeczkę - tych wszystkich ludzi pewnego dnia połączyło jedno zdarzenie... Wywózka w nieznane, do świata, w którym jedynie śmierci jest pod dostatkiem, a życie staje się już tylko walką o przetrwanie. Czy poradzą sobie na tej nieludzkiej ziemi, nie tracąc swojego człowieczeństwa? A może w staraniach, by dotrwać do następnego dnia, wygrają zwierzęce instynkty?

1944. Kathrin Mändler zaczyna pracę jako pielęgniarka; wierzy, że wreszcie odnalazła swoje miejsce. Niedługo potem poznaje charyzmatycznego doktora Karla Landmanna, który niesamowicie ją pociąga. Zbyt późno orientuje się, że praca Landmanna zagraża życiu wielu ludzi, w tym i jej. 2013. W Monachium mieszka człowiek do zadań specjalnych, Manolis Lefteris. Gdy otrzymuje zlecenie, by przechwycić tajemnicze dokumenty, będące w posiadaniu pewnej starszej pani, uznaje to za rutynowe zadanie. Nie przeczuwa, że wkrótce odkryje zbrodnię, która pozostawała tajemnicą przez całe pokolenia… opis wydawcy]