Estulin jest jednym z niewielu, którzy naprawdę zrozumieli przyczyny światowego kryzysu. [Wall Street Journal] Zarówno media, jak i zachodnie rządy włożyły wiele wysiłku, byśmy uwierzyli, że odpowiedzialni za atak terrorystyczny na redakcję Charlie Hebdo w Paryżu byli wyłącznie radykalni dżihadyści. Prawda o zamachu to jednak zupełnie inna historia. Daniel Estulin w książce W imię Allaha opisał, jak zachodnia cywilizacja - ze Stanami Zjednoczonymi, ich partnerami w NATO oraz sojusznikami, takimi jak Izrael, Arabia Saudyjska i Katar na czele - wykreowała, sfinansowała i rozpętała islamski terroryzm. Autor pokazał, kto z tego konfliktu czerpie największe korzyści i jaki jest jego główny cel - zmiana porządku na Bliskim Wschodzie. Zdaniem Estulina to, czego jesteśmy obecnie świadkami, to nie zwykła religijna wojna, ale raczej pierwsze oznaki geopolitycznych zmian, które będą mieć głębokie i długotrwałe konsekwencje.

Relacja naocznego świadka z najbardziej zapalnych miejsce świata: wojna domowa w Syrii, wojna w Czeczenii, zamachy w Turcji i Egipcie, Państwo Islamskie. Historia porwania opowiedziana przez zakładnika.

Fascynująca i przerażająca książka Marcina Mamonia — dziennikarza i reżysera filmów dokumentalnych, pracującego w miejscach objętych konfliktami zbrojnymi — który w 2015 roku, razem z fotografem Tomaszem Głowackim, został porwany w Syrii przez Al-Kaidę. Tytułowi bracia to nieformalna społeczność wszystkich bojowników, których pomimo różnic łączą wspólne ideały. Nazywają się braćmi, nawet jeśli nigdy się nie spotkali. Nie znają swoich imion, najwyżej pseudonimy. Walczą na różnych frontach, w innych organizacjach, mówią różnymi językami. Mają wszystkich przeciwko sobie, a jednak wciąż się nie poddają.

Kim są ludzie, którzy, powołując się na Allaha, toczą wojnę na całym świecie? Dlaczego powstańcy walczący kiedyś o wolność stali się dżihadystami? Ilu z nich jest narzędziem w rękach służb specjalnych? Co jest źródłem determinacji braci, braku skrupułów, a w końcu okrucieństwa? Dlaczego porywanie ludzi, torturowanie i zabijanie zakładników dla niektórych z nich nie jest niczym nagannym? Mamoń pisze o swoich wieloletnich doświadczeniach z braćmi. Niektórzy już nie żyją, inni są na szczytach list poszukiwanych terrorystów. Opowiada o pobycie w obozie szkoleniowym dla ochotników islamskich w Gruzji i Czeczenii, o nocnych spotkaniach w miejscach bez adresów na Ukrainie, Bliskim Wschodzie i Kaukazie. Pisze o nielegalnym przekraczaniu granic, o ucieczkach pod gradem kul, o świadomości, że jest się celem dla snajpera i o internetowym czatowaniu z dżihadystami. Opisuje też szczegóły swojego porwania i uwolnienia.

21 zasad dla skrytobójców.Jaka jest definicja skrytobójstwa? Robert B. Baer usłyszał kiedyś od szefa CIA: "to kula podpisana imieniem ofiary". Bywa, że skrytobójstwo jest tylko bezdusznym czynem psychopaty, aktem rozlewu krwi, który nie przynosi społeczeństwu żadnych korzyści. Czasem jednak okazuje się najrozsądniejszą i najbardziej humanitarną metodą odwrócenia przebiegu konfliktu - jedna kula, jedna śmierć, sprawa zamknięta. Skrytobójstwo znalazło odzwierciedlenie w literaturze, za sprawą wielu niesławnych przykładów z historii zyskało też wymiar polityczny; dla Roberta Baera, jednego z najskuteczniejszych agentów w dziejach CIA, jest niewyczerpanym źródłem fascynacji, przedmiotem nieustannych dociekań i wzorcem własnego schematu działania. Autor przez kilkadziesiąt lat uczestniczył w tajnych operacjach CIA od Iraku po Delhi, a jego kariera posłużyła za kanwę znakomicie przyjętego filmu Syriana. W książce Zabójstwo doskonałe prowadzi nas po meandrach historii mordu politycznego, odsłania słabe strony polityki światowej i zdradza sekrety cichych zabójców działających na marginesie życia społecznego.

Starałam się przekazać tę historię możliwie najdokładniej, opierając się na wspomnieniach osób, z którymi rozmawiałam i pamiętając, że ludzie różnie przeżywają i zapamiętują te same wydarzenia. Chciałam także – na tyle, na ile to było możliwe – weryfikować informacje i doświadczenia z innymi osobami, które mogły się na ich temat wypowiedzieć. Wiadomym jest, że duńskie władze w sprawach porwań zachowują absolutne milczenie. Podczas pracy nad książką przekonałam się jednak jak dalece sięga dyskrecja władz i rozmaitych urzędów, od których nie sposób było uzyskać potwierdzenia bądź zaprzeczenia faktów przedstawianych przez stronę drugą. Władzom zależało, aby o porwaniu Daniela Rye do wiadomości publicznej przedostało się możliwie jak najmniej informacji. Uzasadniano to obawami, że zbyt szczegółowe przedstawianie jego sprawy może uniemożliwić rozwiązywanie podobnych spraw w przyszłości. Innym argumentem była chęć ukrycia przed porywaczami stanowiska Danii wobec porwań. Porywaczom należało powiedzieć jedynie, że państwo duńskie nie wypłaca okupów w nadziei, że to zapobiegnie porwaniom obywateli Danii w przyszłości. Negocjacje prowadzą zatem prywatne firmy zajmujące się bezpieczeństwem opłacane przez rodziny zakładników. Jednocześnie faktem jest, że organizacje typu Państwo Islamskie nie porywają zakładników wyłącznie dla korzyści finansowych, ale często ich główną motywacją są względy ideologiczne i polityczne. Zwłaszcza po tym, jak Dania wstąpiła do międzynarodowej koalicji przeciwko PI w Iraku, bezpieczeństwo obywateli duńskich w wielu krajach regionu znacznie się pogorszyło, bez względu na nieprzejednane stanowisko duńskich władz wobec porwań. Ostatecznie wykupienie Daniela kosztowało tylko nieznacznie mniej niż niektórych jego współwięźniów, których uwolnienie negocjowały rządy ich krajów i za których władze wpłaciły okup. Francja przykładowo zapłaciła dwa i pół miliona euro za każdego ze swoich zakładników – kwotę odpowiadającą osiemnastu milionom siedmiuset tysiącom koron duńskich.

Co łączy obraz Leonarda da Vinci z atakami bombowymi w Szczecinie? Jakie sekrety skrywają miejskie piwnice? Kim jest i czego chce tajemniczy terrorysta podpisujący się jako Heiland der Welt? Jest lipiec. Na Łasztowni - wielkiej wyspie położonej naprzeciwko Starego Miasta w Szczecinie - rozpoczynają się prace przy odbudowie zniszczonych w czasie wojny renesansowych spichlerzy. Prace idą zgodnie z planem, aż do chwili kiedy pracownicy natrafiają na dziwne, zalane betonem piwnice... Kilka dni później, w katedrze, podczas koncertu muzyki organowej ma miejsce dziwne wydarzenie. Przymocowany pod sklepieniem ładunek rozrywa umieszczoną tam torbę pełną kolorowych płatków kwiatów. Media traktują to wydarzenie jako żart albo happening jakiejś proekologicznej grupy. Szczególnie ta druga teoria zyskuje zwolenników, kiedy trzy dni później media otrzymują wiadomość. W mailu znajdują się groźby pod adresem deweloperów oraz dziwny szyfr. List kończy się słowami: „Macie dwa dni, a potem czternaście”. Podpis pod listem brzmi: Heiland der Welt. Tymczasem w redakcji „Dziennika Szczecińskiego” dochodzi do rozłamu na tle oceny ostatnich wydarzeń. Faworyzowana przez nową redaktorkę naczelną dziennikarka Urszula bagatelizuje sytuację. Paulina i Piotr postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i przeprowadzić własne śledztwo. W rozwiązaniu tajemniczego szyfru pomaga im przyjaciel - architekt Igor. Kiedy tydzień później dochodzi do następnego ataku, okazuje się, że sytuacja jest poważniejsza, niż mogli przypuszczać... Misternie skonstruowana fabuła, nietuzinkowi bohaterowie oraz zagadkowa misja z barwną historią miasta w tle!