Akcja powieści toczy się na Bliskim Wschodzie - w Syrii, Arabii Saudyjskiej, Katarze, Emiratach Arabskich, Libanie i Jordanii. Świat niesamowitego bogactwa i władzy, ale też nędzy i rozpaczy. Życie na salonach i w obozie dla uchodźców, w nowoczesnych stolicach wielkich mocarstw i w Rakce, stolicy kalifatu. Powracają znani i lubiani bohaterowie: kobiety z rodu Salimich - Dorota oraz jej dwie córki, Marysia i Daria, a także ich mężczyźni - Hamid Binladen i dżihadi John. Czy Marysia nadal będzie iść ramię w ramię z Hamidem Binladenem, miłością swojego życia? A może zły los ich rozdzieli? Czy Daria ucieknie od dżihadysty? Czy ona i jej bliscy będą bezpieczni? Czy Dorota w końcu znajdzie uczucie, które przyćmi wszystkie dotychczasowe?

Autor podróżniczej książki „Dziesięć bram świata” zjeździł niemal cały Trzeci Świat i przeżył dramatyczne chwile. Spośród setek miejsc i dziesiątek zapierających dech w piersiach przygód - wybrał dziesięć, które wywarły na nim największe wrażenie. Zabiera czytelnika na krańce świata pokonując granice, których nie ma na mapach. Dociera na Jawę, by towarzyszyć górnikom wydobywającym w skrajnie niebezpiecznych warunkach siarkę z dna czynnego wulkanu. Przenosi się do Indii, gdzie atakuje go nożownik i spotyka przerażających żebraków oraz „świętych mężów”. Płynie po Amazonce, przedziera się przez dżunglę i poznaje niezwykłego Indianina. W Boliwii unika śmiertelnie niebezpiecznego więzienia przedostając się przez zieloną granicę do Peru, by uczestniczyć tam w krwawej ofierze potomków Inków. W afrykańskim Mali szuka zaginionego podczas wojny przyjaciela, a w dolinie rzeki Omo w Etiopii poznaje dzikie plamiona, których za kilka lat nie będzie, by potem uciekać stamtąd przed powodzią, w której ginie siedemset osób. W Betlejem pomaga ranionej przez izraelskich żołnierzy pięknej palestyńskiej dziewczynie, a dwa lata później poznaje w Damaszku jej ojca, syryjskiego terrorystę. W Stambułu podczas trzęsienia ziemi wali się hotel, w którym mieszka, w Kurdystanie opowiada mu o swoim życiu stary bojownik kurdyjski, który nienawidzi Turków, a w Nikozji poznaje skrzywdzonego przez los cypryjskiego Turka, który nienawidzi Greków. Jest to książka o świecie, w którym natura, historia, nędza, okrucieństwa i wojny kształtują losy i charaktery ludzi. A równocześnie cudowna pięknem opisanych bohaterów, pełna emocji i wydarzeń „nie z tej ziemi”. Kiedy się ją kończy, fascynacja łączy się z ulgą, że żyjemy tu, a nie tam. Książce patronuje radiowa „Trójka”, która przyznała jej Trójkowy Znak Jakości, a Michał Ogórek, Michał Nogaś z „Trójki” i Marek Czyż z TVP Info ocenili ją entuzjastycznie. Ogórek: Po lekturze książki Biedzkiego jesteśmy bardziej zaciekawieni światem niż przed nią. Czyż: Już dawno nikt nie zabrał mnie w podróż, z której tak bardzo nie chciałem wracać. Nogaś: Lektura książek Biedzkiego to odkrywanie świata na nowo. Źródło opisu: Wydawnictwo Bernardinum Sp. z o.o.

Nigdy jeszcze nie ujawniono tak porażających dowodów zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. W Syrii pewnemu człowiekowi udało się takie dowody zdobyć. Jego pseudonim to Cezar. To fotograf, zatrudniony przez syryjską policję wojskową, który ryzykował własnym życiem, przez 2 lata gromadząc zdjęcia i dokumenty więźniów torturowanych i zabijanych przez reżim. Ostatecznie udało mu się zebrać 53 tysiące fotografii. Nigdy nie ujawnił mediom swojej tożsamości. W styczniu 2015 roku w amerykańskim czasopiśmie „Foreign Affairs” prezydent Syrii Baszar el-Asad zadeklarował, że taka osoba po prostu nie istnieje: „Kto zrobił te zdjęcia? Kim jest ten człowiek? Nikt tego nie wie. Te rzekome dowody nie zostały zweryfikowane. To tylko bezpodstawne oskarżenia”. A jednak Cezar istnieje. Autorka tej książki spędziła z nim dziesiątki godzin. Jego świadectwo jest pod każdym względem wyjątkowe. Relację Cezara potwierdza śledztwo ujawniające sposoby funkcjonowania syryjskiej machiny śmierci. Poznając te dramatyczne fakty, zanurzamy się w sferze tego, co niewypowiedziane. [www.lubimyczytac.pl]

Państwo Islamskie to samozwańczy kalifat, powstały na terytorium Iraku i Syrii, który rozwija się mimo działań militarnych Stanów Zjednoczonych. Laurent przygląda się zasadom funkcjonowania PI, wyjaśnia czytelnikom związki religijnego ekstremizmu z działaniami politycznymi i terrorystycznymi.

Relacja naocznego świadka z najbardziej zapalnych miejsce świata: wojna domowa w Syrii, wojna w Czeczenii, zamachy w Turcji i Egipcie, Państwo Islamskie. Historia porwania opowiedziana przez zakładnika.

Fascynująca i przerażająca książka Marcina Mamonia — dziennikarza i reżysera filmów dokumentalnych, pracującego w miejscach objętych konfliktami zbrojnymi — który w 2015 roku, razem z fotografem Tomaszem Głowackim, został porwany w Syrii przez Al-Kaidę. Tytułowi bracia to nieformalna społeczność wszystkich bojowników, których pomimo różnic łączą wspólne ideały. Nazywają się braćmi, nawet jeśli nigdy się nie spotkali. Nie znają swoich imion, najwyżej pseudonimy. Walczą na różnych frontach, w innych organizacjach, mówią różnymi językami. Mają wszystkich przeciwko sobie, a jednak wciąż się nie poddają.

Kim są ludzie, którzy, powołując się na Allaha, toczą wojnę na całym świecie? Dlaczego powstańcy walczący kiedyś o wolność stali się dżihadystami? Ilu z nich jest narzędziem w rękach służb specjalnych? Co jest źródłem determinacji braci, braku skrupułów, a w końcu okrucieństwa? Dlaczego porywanie ludzi, torturowanie i zabijanie zakładników dla niektórych z nich nie jest niczym nagannym? Mamoń pisze o swoich wieloletnich doświadczeniach z braćmi. Niektórzy już nie żyją, inni są na szczytach list poszukiwanych terrorystów. Opowiada o pobycie w obozie szkoleniowym dla ochotników islamskich w Gruzji i Czeczenii, o nocnych spotkaniach w miejscach bez adresów na Ukrainie, Bliskim Wschodzie i Kaukazie. Pisze o nielegalnym przekraczaniu granic, o ucieczkach pod gradem kul, o świadomości, że jest się celem dla snajpera i o internetowym czatowaniu z dżihadystami. Opisuje też szczegóły swojego porwania i uwolnienia.

Nie miały głosu. nie miały praw. nie miały przyszłości. Więc z bronią w ręku postanowiły je sobie wywalczyć. Kobiety, których nikt nie słuchał. Które nie mogły same o sobie decydować. Które mężczyźni traktowali jak swoją własność. Kobiety, które zatrzymały krwawy pochód ISIS przez Syrię. Wojowniczki, żołnierki, dowódczynie – Kurdyjki zbuntowały się przeciw niesprawiedliwości i ruszyły do walki. Walki o kolejne miasta odbijane z rąk Państwa Islamskiego i walki o równe prawa – kobiet i wszystkich Kurdów. Bo nie ma prawdziwej wolności bez równości. „Za wolność moich sióstr to inspirująca historia o sile ducha, odwadze i nadziei. Opowieść kobiet, które walczyły nie tylko przeciwko wrogowi, ale też o uznanie dla siebie i swojego miejsca w świecie. Przypomina to, o czym często wolelibyśmy nie pamiętać – że wojna, choć straszliwa i okrutna, nie zawsze jest bezsensowna. I że walka o równość jest wciąż daleka od zwycięstwa.”[nota wydawcy].

Starałam się przekazać tę historię możliwie najdokładniej, opierając się na wspomnieniach osób, z którymi rozmawiałam i pamiętając, że ludzie różnie przeżywają i zapamiętują te same wydarzenia. Chciałam także – na tyle, na ile to było możliwe – weryfikować informacje i doświadczenia z innymi osobami, które mogły się na ich temat wypowiedzieć. Wiadomym jest, że duńskie władze w sprawach porwań zachowują absolutne milczenie. Podczas pracy nad książką przekonałam się jednak jak dalece sięga dyskrecja władz i rozmaitych urzędów, od których nie sposób było uzyskać potwierdzenia bądź zaprzeczenia faktów przedstawianych przez stronę drugą. Władzom zależało, aby o porwaniu Daniela Rye do wiadomości publicznej przedostało się możliwie jak najmniej informacji. Uzasadniano to obawami, że zbyt szczegółowe przedstawianie jego sprawy może uniemożliwić rozwiązywanie podobnych spraw w przyszłości. Innym argumentem była chęć ukrycia przed porywaczami stanowiska Danii wobec porwań. Porywaczom należało powiedzieć jedynie, że państwo duńskie nie wypłaca okupów w nadziei, że to zapobiegnie porwaniom obywateli Danii w przyszłości. Negocjacje prowadzą zatem prywatne firmy zajmujące się bezpieczeństwem opłacane przez rodziny zakładników. Jednocześnie faktem jest, że organizacje typu Państwo Islamskie nie porywają zakładników wyłącznie dla korzyści finansowych, ale często ich główną motywacją są względy ideologiczne i polityczne. Zwłaszcza po tym, jak Dania wstąpiła do międzynarodowej koalicji przeciwko PI w Iraku, bezpieczeństwo obywateli duńskich w wielu krajach regionu znacznie się pogorszyło, bez względu na nieprzejednane stanowisko duńskich władz wobec porwań. Ostatecznie wykupienie Daniela kosztowało tylko nieznacznie mniej niż niektórych jego współwięźniów, których uwolnienie negocjowały rządy ich krajów i za których władze wpłaciły okup. Francja przykładowo zapłaciła dwa i pół miliona euro za każdego ze swoich zakładników – kwotę odpowiadającą osiemnastu milionom siedmiuset tysiącom koron duńskich.